فيچرها فرستاده از افغانستان بوسیله Unipath به روز رسانی شده در اکتبر 25, 2019 به اشتراک گذاری Facebook Twitter گفتگو با رویا رحمانی سفیر جمهوری اسلامی افغانستان در ایالات متحدۀ آمریکا در باره آینده کشورش بدون تردید خانم رحمانی به مردم و کشورش افتخار می‌کند. این حقیقیت زمانیکه وی با تواضع و اشتیاق از فداکاری، مقاومت و امید به آینده هموطنانش یاد می‌کند، نمایان می گردد. او چالش‌های بزرگ فرا راه افغانستان در رسیدن به امنیت و ثبات را نادیده نمی‌گیرد. بطورمثال آمار تلفات روزانه در بخش مبارزه علیه تروریزم به 70-80 تن می‌رسد. البته، او از هواداران مصمم صلح است. در دسمبر 2018، خانم رحمانی به حیث نخستین سفیر زن از افغانستان در ایالات متحده تعیین گردید. وی قبل ازپذیرفتن این مسئولیت، سفیر کشورش در اندونزیا، سفیر غیرمقیم افغانستان در سنگاپور و نماینده افغانستان در انجمن کشورهای جنوب شرق آسیا بود. وی سابقه کاری منحیث رئیس عمومی همکاری های منطقوی در وزارت امور خارجه افغانستان را در کارنامه خود دارد. یونیپاث در حاشیه چهارمین نشست سالانه مدیران استخبارات نظامی آسیای میانه و جنوب آسیا که در فبروری 2019 به میزبانی قوماندانی مرکزی ایالات متحده برگزار گردید، با او به گفتگو پرداخت. یونیپاث: قوای امنیتی افغانستان در جنگ برای تامین ثبات کشور فداکاری‌های کلانی کرده‌اند. چی چیزی آنها را چنین مقاوم کرده است؟ سفیر رحمانی: همانطوریکه به درستی اشاره نمودید، آنها فداکاری های زیاد و چشمگیری انجام داده اند و ما همه روزه مدیون آن می باشیم. من نمی‌توانم از جایگاه آنها صحبت کنم، ولی برداشت من و گفتگوهایی که با چند تن از آنها داشته‌ام مسایلی چون اشتیاق به زندگی عادی، فراهم شدن زمینه استفاده از توانایی‌های شخصی و همچنان تضمین زمینه و فرصت رشد برای اطفال و نسلهای آینده، مشوق های مبارزه این قهرمانان می باشد. به همین ترتیب مردم افغانستان متحمل رنجهای فراوانی شده‌اند و جنگهای طولانی آنها را از امکانات ابتدایی زندگی و پیشرفت در عصر جاری محروم کرده است. آنها واقعاً قدر فرصت‌های موجود را می‌دانند و برای رسیدن پسران، دختران و نسلهای آینده به فرصت‌های جدید کوشش می‌کنند. در ضمن، احساس وطن‌پرستی در مردم افغانستان وجود دارد؛ این مردم مبارزین راه آزادی هستند. آنها همیشه برای رسیدن به آزادی کوشش کرده‌اند و وطن‌شان را دوست دارند. عشق به میهن در آنها انگیزه ایجاد می‌کند. آنها به ارزش‌ها و توانایی‌های خود باور دارند. به وطن و مردم‌شان اعتقاد دارند. اینها بخشی از عوامل محرکی بود که به ذهن من رسید. ولی نمی‌توانم درباره انگیزه‌های آنها قضاوت کنم، چون خود من یک مادر هستم. نمی‌توانم ذهنیت مادر و پدری را که در خطوط مقدم جنگ حضور دارند و نمی‌دانند که آیا دوباره قادر به دیدن اطفال‌شان خواهند بود یا خیر، درک کنم. هر عاملی که مدافعان افغانستان را به مبارزه می کشاند یک ارزش والا، فداکاری و قهرمانیست. همه ما به کشورمان محبت داریم ولی با توجه به محبتی که نیروی های امنیتی مان عملاً نشان میدهند، صرف می‌توانم به آنها درود بفرستم. یونیپاث: درباره دستاوردهای مهم نیرو های ملی دفاعی افغانستان توضیح بدهید. در کدام بخش‌ها ضرورت به تقویت احساس می‌شود؟ سفیر رحمانی: وقتی در سال 2014 بیشتر از 100,000 قوای خارجی از افغانستان خارج شدند، بسیاری، از جمله افغانها، پیش‌بینی مینمودند که افغانستان درگیر جنگ داخلی خواهد شد. آنها به این باور بودند که کشور دچار آشوب گسترده‌ای خواهد شد و قوای امنیتی قادر به دفاع از سرزمین شان نخواهند بود. قوای امنیتی ما نادرست بودن این نظریه را ثابت کردند. به نظر من، رسیدن به موفقیتی کلانتر از این ممکن نبود. در آن زمان انتخابات نیز برگزار شد و دولت جدیدی روی کار آمد. کشور صرف با مشکل کاهش تعداد قوای خارجی دچار نبود؛ اقتصاد به دلیل کاهش چشمگیر قوای خارجی و کاهش تعداد قراردادها، خدمات و فرصت‌های کاری، وضعیت نابسامانی داشت. در آن مقطع ما در ابتدای مسیر گذار از یک کشور وابسته به کمک های خارجی به سمت یک کشور خودکفا بودیم، این گذار فشار شدیدی به مردم و کشور وارد کرد. آنها در این امتحان کامیاب شدند. و با روحیه و قدرت بیشتر به مبارزه پرداختند. انتخابات اخیر پارلمانی نخستین انتخاباتی بود که در آن قوای امنیتی ما بدون کمک قوای خارجی وظیفه تامین امنیت را به عهده گرفتند. حوادثی رخ داد ولی تعداد آنها در مقایسه با حوادث انتخابات قبلی پارلمانی یا ریاست جمهوری کمتر بود. در روزهای انتخابات، صرفاً قوای امنیتی افغانستان وظیفه تامین و حفظ امنیت را به عهده داشتند. این نیز یک دستاورد بزرگ است. در کدام زمینه‌ها ضرورت به حمایت احساس می‌شود؟ یکی از مهم‌ترین عرصه های پیشرفت ما، ایجاد قوای هوایی به کمک هم‌پیمانان ماست. این پیشرفت بسیار مهم است. ما کار را از ابتدا آغاز کردیم. کار به خوبی پیش می‌رود. اوضاع رو به بهبود است و امیدواریم که پیشرفت‌های بیشتری به دست آید. یونیپاث: شرکای افغانستان چطور می‌توانند ثبات و امنیت افغانستان را تضمین کنند؟ سفیر رحمانی: شرکای منطقوی ما باید به این حقیقت پی برده باشند که از یک افغانستان با ثبات و شگوفا نسبت به یک افغانستان بی ثبات و درگیر جنگ، بیشتر نفع خواهند برد. آنها باید بدانند که افغانستان نمی تواند به عنوان یک کشور حائل باقی بماند و دیگران را به تنهایی از مشکلات تروریزم و افراط‌گرایی مصون سازد. آنها می‌توانند نقش فعال وسازنده در تلاش های مستمر مربوط به صلح و ثبات داشته باشند و افغانستان را بطورمستقیم شریک خود بدانند. اگر آنها افغانستان را شریک خود بدانند -و رابطه ما مبتنی بر همکاری باشد- نتیجه بهتری به دست میاید تا این که نسبت به افغانستان دیدگاه حاشیه ایی داشته باشند. افغانستان با همکاری هم‌پیمانان و دوستان بین‌المللی خود درجریان 18 سال گذشته دست آوردهای بیشماری داشته است. این دست آوردها نباید نادیده گرفته شوند. پیشرفت‌های غیرقابل‌برگشتی در بخش تعلیم، اصلاحات، قانون‌گرایی و مهم‌تر از همه تغییر در طرز تفکر، رخ داده است. تصور کنید که افراط‌گرایی در صورت نبود این تلاش ها به چه اندازه گسترش پیدا می‌کرد. این موضوع رابطه مستقیمی به امنیت جهانی دارد. یونیپاث: افغانستان چگونه می‌تواند رابطه خود با همسایگانش در آسیای میانه را تقویت کند؟ سفیر رحمانی: شرکای آسیای میانه برای ما، از نظر اقتصادی، روابط بین دو ملت و خواسته‌های منطقوی، بسیار مهم هستند. ما کوشش‌‌های چشمگیری، بخصوص درجریان سالهای اخیر، برای گسترش روابطه با کشورهای آسیای میانه انجام داده‌ایم. افغانستان کوتاه ترین مسیر اتصال آسیای میانه به جنوب آسیا می باشد. این منطقه با داشتن قابلیت‌های انتقال انرژی، کالا/اجناس و داده سهم کلانی در اقتصاد جهانی دارد. تقویت ارتباطات منطقوی و همزیستی مسالمت آمیز نیز زمینه ساز امنیت منطقه و همکاری در بخش‌های امنیت غذایی، مدیریت حوادث طبیعی، تعلیم و روابط بین ملت‌ها خواهد بود. همه اینها از عوامل صلح و آبادانی منطقه و جهان محسوب می‌شوند. امیدواریم که بتوانیم روابط خود را با کشورهای آسیای میانه مستحکم‌تر کنیم. یونیپاث: اولویت‌های دیپلماتیک افغانستان در منطقه و جهان چیست؟ سفیر رحمانی: اولویت افغانستان همیشه حفظ روابط دوستانه و همکاری با همه هم‌پیمانان اش بوده است. ما می‌خواهیم در جنگ علیه تروریزم شریک باشیم. می‌خواهیم در انکشاف اقتصادی سهیم باشیم. می‌خواهیم در ترویج ارزش‌های مهم و مشترک مثل دموکراسی، حقوق بشر و محافظت از حقوق مدنی و شرافت مردم مشارکت کنیم. قابل ذکر است که مردم افغانستان دوستان قابل اتکای هستند و دوستی جزیی از ارزش‌های فرهنگی ماست. ما برای دوستی جان می‌دهیم و از جانب مقابل احترام و حرمت می خواهیم. Facebook Twitter به اشتراک گذاری
نظرات بسته شده است.