تورن جنرال محمد صلاح‌الدین حسن، معین وزیر دفاع در امور روابط بین‌الملل، وزارت دفاع و تولید نظامی مصر
جنگ، مانند دیگر فعالیت‌های بشری، از تکنالوژی تاثیر پذیرفته است. تکنالوژی همواره نقش مهمی در توسعه و تحول جنگ ایفا کرده است.
طی قرنها، اردوها مجبور به ارتقای امکانات برای حفظ کارایی رزمی بوده‌اند. با وجود این، آن‌هایی که در قسمت نوسازی کوتاهی کرده‌اند، مزیت خود را در عرصه جنگ از دست داده‌اند. البته، امروز تمرکز اردوها بر تجهیزات فزیکی زمینه پرداختن به امکانات نوین را فراهم ساخته است.
با وجود شکل‌گیری تحولات چشمگیر جنگی در قرن 20 -از تجهیزات اسب‌کش در دهه 10 تا تجهیزات مکانیزه دهه 30، تا به‌کارگیری جت در دهه 40، تا دوران هسته‌ای- تکنالوژی امروز این حوزه‌ها را تحت‌الشعاع قرار داده است.
از دوران اولیه، ارتباط حیاتی بین تکنالوژی نظامی و تکتیک‌های به‌کارگیری این تکنالوژی وجود داشته است. هدف نهایی تکنالوژی نظامی پیروزی در جنگ بوده است.
در این راستا، تکنالوژی جنگی را شاید بتوان به پنج کتگوری اصلی تقسیم نمود: امکانات تهاجمی (آسیب‌رسان به دشمن)، امکانات دفاعی (دفع حمله دشمن و محافظت از قوا)، ترانسپورتی (انتقال امکانات و تسلیحات به عرصه عملیات)، ارتباطات (کنترول و هماهنگ کردن روند جابجایی امکانات)، و حسگرها (شناسایی قوا و هدایت تسلیحات).
دو دهه نخست سده 21 شاهد پیشرفت چشمگیر تکنالوژی و تاثیرگذاری آن بر فرهنگ، اقتصاد و حکمرانی کشورها بود. این تاثیر در حوزه نظامی نیز مشهود بوده است. نوآوری‌های نظامی روش مقابله اردوها با یکدیگر را به‌آرامی تغییر داده است. در این راستا، تغییراتی در محدوده روش‌های نبرد صورت گرفته است.
کدام تکنالوژی‌های جدید در میدان جنگ قابل استفاده هستند؟ بطور خلاصه، این‌ها عبارت‌اند از: اطلاعات، هوش مصنوعی، تقویت ارتباطات و اتوماتسازی. این‌ها عوامل تقویت سلاح‌های دیجیتل در آینده خواهند بود.
این انقلاب دیجیتل به نوع جدیدی از جنگ فرامدرن اشاره دارد. هوش مصنوعی در این عرصه مثال مناسبی است. ابزارک هوش مصنوعی که معلومات ورودی به آن در فاصله زمانی یک دقیقه بیشتر از معلومات ورودی به مغز انسان در فاصله زمانی یک سال است، ارزش بسیاری برای قوای نظامی دارد.
گسترش دیجیتل‌‌سازی زمینه‌ساز نوع جدیدی از جنگ شده است. این نوع جنگ با ترکیب تکنالوژی‌های تثبیت‌شده و نوظهور، یا همان ترکیب سخت‌افزار صنعتی با تحولات الکترونیکی جدید، تعریف می‌شود. جنگ‌های اخیر این روند را آشکارتر کرده‌اند.
طیاره‌های بی‌سرنشین از قابلیت شناسایی اتومات و تخریب اهداف برخوردارند. آن‌ها با فشار یک دکمه فعال می‌شوند و هزینه بهره‌برداری از آن‌ها بسیار پایین‌تر از تجهیزات هوایی سنتی است. بعضی تحلیلگران بر این عقیده هستند که این روش خاص از به‌کارگیری طیاره‌های بی‌سرنشین نشان‌دهنده مرگ تانکهای زرهی سنگین است و آن‌ها را همچون سواره‌نظام جنگ اول جهانی منسوخ خواهد نمود.
در حوزه دریا، کارگروپ 59 نوآوری‌های مشابهی را در دریای سرخ و مناطق اطراف به کار گرفته است. در این عرصه، به اظهارات دگرجنرال قوای بحری برد کوپر، قومندان قوماندانی مرکزی قوای بحری ایالات متحده، اشاره می‌کنم:
«دلیل اصلی پذیرش این رویکرد -تشکیل کارگروپ 59- رسیدن به توانایی انکشاف و ادغام سیستم‌‌های اتومات و هوش مصنوعی، به‌عنوان روشی برای ورود به دو عرصه است: نخست، تقویت اطلاع‌رسانی دریایی، و دوم، تقویت بازدارندگی.»
نظرات بسته شده است.