فيچرها محافظت پاکستان از دریاها بوسیله Unipath به روز رسانی شده در اکتبر 25, 2019 به اشتراک گذاری Facebook Twitter همکاری بحری با کشورهای دوست ضامن تقویت امنیت اقیانوس هند و دریای عربستان است دریادار (متقاعد) پرویز اصغر، قوای بحری پاکستان تصاویر ذریعه آژانس خبری فرانسه/تصاویر گتی این دریا از دیرباز عرصه تقابل بوده است. سطح ظاهراً آرام آن بهراحتی تسلیم موجهای خروشان میشود و بادهای شدید در آن بهسرعت به طوفانهای مخرب تبدیل میشود. دریا چند لحظه آرام میگیرد و بعداً سونامی ناشی از زلزله زیرآبی قدرتمند سواحل گستردهای را درگیر خشمی بیامان میکند. در قسمت فعالیت انسانی در دریا، تجارت قانونی دوشادوش قاچاق غیرقانونی در جریان است. این وضعیت این روزها جلوه بارزتری دارد. اقتصاد جهانی متکی بر تجارت بینالمللی است که 85 فیصد آن از طریق دریاها صورت میگیرد. تهدیدات پیش روی نظم اقتصادی-اجتماعی جهانی صرفاً (همانند گذشته) از دزدی دریایی نشأت نمیگیرد بلکه ماهیت آن امروزه چنان متنوع است که بسیاری از تحلیلگران لقب «کلانترین صحنه جرم دنیا» را به اقیانوسها دادهاند. گستردگی اقیانوسهای بههمپیوسته، در کنار چالشهای اجرایی و قضایی مربوطه، محیطی جذاب برای فعالیتهای پنهانی و بهاصطلاح دور از دید گروپهای جرایم سازمانیافته فراهم کرده است. استفاده از کشتیهای گمنام برای انجام فعالیتهای غیرقانونی مشکلات مربوط به ردیابی و اجرای قانون توسط پولیس را پیچیده ساخته است. توقیف و تلاشی کشتیهای تجارتی، اگر صرفاً بر بنیاد مشکوک بودن به فعالیت مجرمانه صورت بگیرد، روند تجارت جهانی را دچار اختلال شدید میکند. در دریای عربستان، کشتیهای بادبانی که به طور گسترده برای تجارت ساحلی قانونی فعالیت میکنند، به حمل کالای قاچاق نیز میپردازند. کشتیهای ساخته شده برای ماهیگیری، فعالیتی که معیشت حدود 12 فیصد مردم دنیا به آن وابسته است، در فعالیتهای غیرقانونی گوناگونی مثل دزدی دریایی و قاچاق مواد مخدر اشتراک میکنند. بمبگذاری در USS Cole، در سال 2000، در حالی که در لنگرگاه عدن یمن متوقف بود، و نیز حمله به تانکر تیل MV Lindberg، در سال 2002، که دور از ساحل یمن حرکت میکرد، هر دو بهوسیله قایقهای پارویی حامل مواد انفجاری صورت گرفت. این حملات هیولای تروریزم بحری را به صحنه آورد. هلیکوپتر قوای بحری پاکستان در حال فرود آمدن در جریان مانور بحری عمان19-. نمایش قوای بحری ایالات متحده در 1995 باعث شد که قوای پاکستانی روش استفاده از هلیکوپتر بالای کشتی برای جستجو و نجات در دریا را تمرین کنند. کشورها با تقویت امکانات امنیت بحری از طریق کوششهای شخصی و گروپی به این حملات عکسالعمل نشان دادند. تصویب «آییننامه بینالمللی امنیت کشتی و بندر» در دسمبر 2002، در قالب اصلاحیه «کنوانسیون 1974 امنیت زندگی در دریا» باعث معرفی الزامات امنیتی و رهنمودهای اجرایی در کشورهای امضاکننده، تاسیسات بندری و شرکتهای کشتیرانی شد. البته، بدون شک یکی از راههای مطمئن برای مقابله موثر با تهدیدات برهمزننده نظم دریا، اقدام مشترک با رویکرد همکارانه است. دزدی دریایی سومالیا در خلیج عدن و غرب اقیانوس هند به میزان چشمگیری با همگرایی کشتیهای جنگی 29 کشور مهار شده است. «سپر اقیانوسی عملیات ناتو» یا «کارگروپ مشترک» با فعالیت مستقل یا همکاری با «عملیات آتالانتای اتحادیه اروپا»، هدف مشترکی را تعقیب میکنند. ابتکارات منطقوی مثل «منشور اخلاقی جیبوتی» سازمان بینالمللی دریانوردی نیز در این عرصه نقش موثری داشته است. اصلاحیه 2017 جده باعث گسترش دامنه همکاری برای مقابله با همه فعالیتهای غیرقانونی در دریا، و نی فقط دزدی دریایی، شد. با توجه به این که امنیت بحری در صورت نبودن اقدامات موثر به سراب تبدیل خواهد شد، قوای بحری جمهوری سنگاپور در سال 2009 دست به اقدامی اساسی برای راهاندازی «مرکز ادغام معلومات» در پایگاه بحری «چانگی» زد. این مرکز منطقوی تا کنون بیشتر از 71 مرکز عملیات از 38 کشور را به هم متصل کرده است و 16 مامور رابط بینالمللی در آن فعالیت میکنند. یکی دیگر از ابتکارات چشمگیر منطقوی، «سمپوزیم بحری اقیانوس هند» (IONS) بود. IONS که به تقلید از «سمپوزیم بحری اقیانوس آرام غربی» راهاندازی شد، ضمن جذب کشورهای ساحلی اقیانوس هند، پذیرای کشورهای فرا-منطقوی دارای منافع در منطقه نیز بوده است. «جلسه سران» که بخش اساسی هر سمپوزیم دوسالانه است، زمینه تبادل نظر و مطرح شدن عکسالعملهای هماهنگ در بالاترین سطح بحری را فراهم میکند. هدف اصلی این نشست ایجاد و اجرایی کردن پروگرامی مشترک برای مقابله با چالشهای فراوان امنیت بحری در منطقه است. با تغییر نام «قومندانی ایالات متحده-اوقیانوس آرام» به «قومندانی هند- اوقیانوس آرام» در سال 2018، منافع ایالات متحده در منطقه به طور کلی، و IONS به طور خاص، رو به افزایش است. روابط پاکستان-ایالات متحده در سالهای گذشته فراز و نشیب بسیاری داشته است ولی دریا یکی از نقاط مشترک منافع این دو کشور است. در واقع، مانور بحری «سازمان پیمان مرکزی» (CENTO) در آبهای پاکستان در نومبر 1963 زمینهساز ورود قوای بحری ایالات متحده به اقیانوس هند شد. بعد از آن، در آگوست 1964 سه کشتی نوساز اتمی با نامهای USS Enterprise ،Long Beach و Bainbridge در جریان سفر بیسابقه و بدون تیلانداختن در اطراف دنیا که با هدف نمایش کارآمدی پیشران اتمی صورت میگرفت، در بندر کراچی توقف کردند. رفت و آمد کشتیهای جنگی قوای بحری ایالات متحده در شمال دریای عربستان به صحنهای عادی تبدیل شده است. حضور در بندر کراچی زمینه مانورهای عبور یا مجموعه مانورهای دوجانبه با نام Inspired Siren را فراهم کرد. در یکی از آخرین مانورهای 1995 یکی از کشتیهای جنگی ایالات متحده به وسیله هلیکوپتر بالای کشتی و کادر تعلیمدیده کشتی، مفهوم سوار شدن، تلاشی و توقیف کشتی را با موفقیت به نمایش گذاشت. این روند به قوای بحری پاکستان کمک کرد تا روندهای خود در عرصه عملیات جستجو در دریا را به روش امن و موثر اصلاح کند. در واقع، در پی حمله به افغانستان با جواز سازمان ملل و تشکیل «کارگروپ مشترک 150»، تشویش قوای بحری پاکستان در عرصه ارائه خدمات و همکاری در ماموریتهای این کارگروپ از بین رفت. قوای بحری پاکستان 11 بار (که از نظر تعداد بیسابقه بود) قومندانی این قوا را که بخشی از پر ازدحامترین خطوط بحری جزو محدوده عملیات آن بود، به عهده گرفت. بعد از تشکیل کارگروپ مشترک دیگری به نام CTF 151 در جنوری 2009 برای مقابله مخصوص با دزدی دریایی، قوای بحری پاکستان عاجل به آن پیوست و هشت بار قومندانی آن را به عهده گرفت. تجربهای که قوای بحری پاکستان با اشتراک در این کارگروپها به دست آورد، آن را قادر به ایفای وظایف بینالمللی از طریق «گزمههای امنیت بحری منطقوی» ساخت. قوای بحری پاکستان با مجموعهای از مانورهای دوسالانه به نام عمان (صلح)، که نخستین بار در اوایل 2007 اجرا شد، نام خود را به حیث قوای همیشگی مطرح کرد. ششمین مانور از این مجموعه که در فبروری 2019 اجرا شد و راپور آن در این نمبر از یونیپاث ارائه شده است، 45 کشور را در عرصه مشترک تعقیب صلح در دریا گرد هم آورد. دیدن نمایندگان کشورهای متفاوت که برای حضور در نشستها، جلسات، مهمانیهای شام و نمایشگاههای فرهنگی بینالمللی از اختلافات سیاسی صرفنظر میکنند و نمادی از روحیه یک ناوگان بینالمللی فعال در دریا هستند، همواره امیدبخش است. چالشهای غیرمعمول در دریا با گذشت سالها افزایش یافته و معمولاً در مناطق دارای کمترین توان مقاومت رخ داده است. در صحنهای به گستردگی دریا، چالشهای موجود که ماهیتی فراملی دارند، چنان پیچیده است که محدودیتهای قوای بحری یا دیگر نهادهای قانونی بحری را به میدان امتحان میکشاند. نظارت، هشیاری، گزمههای بحری، جمعآوری معلومات استخباراتی و تبادل معلومات همگی از آن دست ماموریتهای بحری هستند که مهار کردن آفت بیثباتی بحری مستلزم اجرای هماهنگ آنهاست. گفته شده است که اختلافات زمینی باعث وحدت بحری است. اگر خواستار تحقق هدف جهانی آزادی دریانوردی، به قیمت محرومیت از اهداف دیگر، باشیم، این وحدت ضروری میشود. Pacem in Maribus— صلح در دریا — صرف در صورتی محقق میشود که همه کشورهای مسئول ساحلی دست در دست هم برای تعقیب این هدف مشترک کوشش کنند. Facebook Twitter به اشتراک گذاری
نظرات بسته شده است.