شیخ سالم عبدا… الجابر الصباح، وزیر امور خارجه کویت
کشور کویت دقیقاً در قلب منطقهٔ حیاتی و سرشار از منابع طبیعی موقعیت گرفته است و همین موقعیت جغرافیایی، باعث گردیده است تا این کشور در معرض بیثباتی قرار بگیرد. در این منطقه پرآشوب، کشور کویت از زمانهای سابق نقش مهمی در حفظ ثبات منطقوی و جهانی، از منظر سیاسی و انرژی، داشته است.
ما شاهد ارتباط متقابل بازارها و ماهیت اجتماعی موضوع امنیت بودهایم. موجهای منطقه کریمه باعث وقوع سونامی در کمبریج و ماساچوست میشود. هیچ منطقهای از عواقب جنگ مصون نیست. متاسفانه قیمت انرژی، هماهنگ با صدای طبل جنگ، افزایش پیدا میکند.
دقیقاً به همین دلیل است که رفع تنشها و گفتمان اهمیت دارد. ما وظیفه داریم که از گفتمانی را که در خدمت رفع چالشهای همگانی باشد، تقویت کنیم.
کشور کویت به نقشآفرینی در راستای حل بحرانها، به روشهای مسالمتآمیز، ادامه میدهد.
ضمن رویدادهای ژئوپلتیکی، باید دو عامل اساسی را که چشمانداز امنیت انرژی را پیچیده ساخته است، در نظر بگیریم. نخست، رکود احتمالی. کارشناسان ما و شما دیدگاههای مشابهی دارند و این دیدگاهها باعث شده است که کشورهای تولیدکننده نفت، در یک اقدام مشترک، خود را برای دوره رکود آماده سازند و به سرمایهگذاران و کشورهای مصرفکننده درباره وضعیت بازارها در سال 2023 هشدار بدهند. تصمیماتی از این قبیل تابع مسائل سیاسی نیست؛ بلکه مبتنی بر واقعیت است.
دوم، تضعیف زنجیره تامین انرژی. همه ما باید سطح سرمایهگذاری در صنایع بالادستی و پاییندستی را ارتقا ببخشیم. فرسودگی و ازکارافتادگی پالایشگاهها توانایی ایجاد حفاظهایی که از کشورهای تولیدکننده و مصرفکننده محافظت کند، را کاهش میدهد.
درباره موضوع امنیت انرژی، نمیتوان از تاثیر آن بر شرایط اقلیمی چشمپوشی کرد. اینجا سخن یکی از رهبران فعال در این عرصه، یعنی عالیجناب چارلز سوم، پادشاه بریتانیا، را نقل میکنم: «خطر تغییرات اقلیمی چنان گسترده است که ما باید خود را برای شرایطی که اصطلاحاً وضعیت شبهجنگ نامیده میشود، آماده سازیم.»
در این باره هیچ شکی وجود ندارد. تغییرات اقلیمی تهدیدی فرا-مرزی و میان-نسلی است. تضمینهای مهمی از کشورها در قالب «توافقنامه پاریس» و نشست تغییرات اقلیمی سازمان ملل گرفته شده است. بطورمثال، کویت قرار است تا سال 2050 تاثیرات کاربن را در بخشهای نفت و گاز خود خنثی کند و تا سال 2060 به یک کشور مسئون از تاثیرات کاربن مبدل شود. چنانکه چندی قبل از نشست تغییرات اقلیمی سازمان ملل، در قاهره، تعهد کردیم، به تعهداتمان پایبند خواهیم ماند.
ما در نقطه تقاطع تغییرات اقلیمی، امنیت و آبادانی قرار داریم. قسمی که برادران ما در پادشاهی عربستان سعودی از سالها قبل هشدار داده بودند، تمرکز بر تغییرات اقلیمی بدون توجه به امنیت انرژی و رشد اقتصادی امکانپذیر نیست. این دو عامل بر دو کفه یک ترازوی کاملاً دقیق قرار دارند.
اینجا سوالی به صورت صریح اینگونه مطرح میشود: آیا باید امروز در تاریکی یخ بزنیم یا فردا زیر تابش آفتاب بسوزیم؟ برای جوابگویی به این معما، باید بر حساسیت بازارهای انرژی و گذار انرژی، تاثیر این عوامل بر اقتصاد جهانی و تهدیدات جیواستراتژیک و پیامدهای آن بر وضعیت کشورها و مردم کمتر-برخوردار، تاکید کنیم.
درحالیکه بازارهای انرژی خود را آماده پذیرش شرایط آینده میسازند، جنگها شدت پیدا میکنند و نشانههای رکود جهانی آشکار میشود، و در وضعیتی که فامیلها در پی رسیدن به گرما و آرامش هستند، اتحاد اهمیت بیشتری پیدا میکند. دوستی میتواند زمینهساز پیشرفت و مشارکت میتواند زمینهساز آبادانی شود.
نظرات بسته شده است.