عصر جدید امنیت در خلیج عربی
تکنالوژی بدون سرنشین، نحوۀ نظارت شرکای منطقه‌ای را در سطح زمین، بحرها، و آسمان متحول میکند
جنرال مایکل کوریلا، قومندان قوماندانی مرکزی ایالات متحده
یک جایی در خلیج عربی، تقریباً 50 کیلومتر دورتر از ساحل در سطح آب یک قایق به راه خود پیش میرود.
این قایق از بیرون مانند هزاران شناور دیگر به نظر میرسد که هر روز در سطح بحرها سفر میکند.
اما یک تفاوت وجود دارد – اینست که این قایق هزاران کیلوگرام مواد منفلقه را در منطقه جابجا میکند.
با مشاهده از بیرون، این مواد منفلقه قابل شناسایی نیستند.
ناگهان دو شناور با سرعت 70 گره این بحراعظم را می نوردد.
مردانی که در این قایق هستند، قبل از اینکه بتوانند چیزی را که در حال اتفاق افتادن است جمع و جور کنند، محاصره میشوند.
با نزدیک شدن فاصله کشتی ها، خدمه‌های این قایق حیران میشوند. تنها چیزی که میتوانند بگویند اینست که اصلاً هیچ انسانی در این دو شناور وجود ندارد.
در 30 دقیقه، یک کشتی گزمه به آنجا میرسد تا خدمه را محاصره و دستگیر کند.
حرکت غیرقانونی مواد منفلقه، بی نتیجه میماند. اعضای خدمه این قایق هیچ متوجه نمیشوند که چی قسم شناسایی شدند.
بنابراین چی اتفاق افتاد؟
این قایق در یک مسیر ترانزیتی حرکت میکرد که به شکل نورمال برای انتقالات محمولۀ بحری استفاده نمیشود. به شکل عادی این مسیر برای انتقالات موادات غیرقانونی استفاده میشود.
درون‌های سطحی پیشرفته در حال گزمه در خلیج عربی هستند که با سنسورهایی تجهیز شده اند که به راهنما شناورها و سنسورهای تحت بحر متصل میشوند. تمامی این نقاط اتصال به شکل مستقیم به یکدیگر متصل هستند.
این درون‌ها در سطح آب و تحت بحر در حال تنظیم یک الگوی زندگی هستند و شناورهای نورمال و غیرنورمال را در اطراف خود موقعیت‌یابی میکنند.
این سنسورهای شبکه‌ای، روزانه هزاران شناور را که از خطوط کشتیرانی تجاری در خاورمیانه عبور میکنند، ردیابی میکنند.
در امتداد ساحل، یک تعمیر با تیمی متشکل از 14 افسر نظامی و سربازان و زنان در یک مرکز اوپراتیفی وجود دارد.
ادغام اطلاعات و هوش مصنوعی این اشخاص را قادر میسازد تا تمام معلوماتی را که در سنسورهایشان جریان دارند، درک کنند.
و زمانیکه این قایق از ساحۀ خطوط کشتیرانی تجاری جدا شد، پروگرام هوش مصنوعی مورد استفاده آنها، آن قایق را علامت گذاری کرد. این تیم در مرکز اوپراتیفی یک سیگنال فوری دریافت کرد. و درون‌ها هم به همین شکل سیگنال دریافت کردند.
و بدون کدام دستور و فشار دادن دکمه توسط تیم مرکز اوپراتیفی، نزدیکترین درون عکس‌هایی را گرفت.
این تصاویر بلافاصله به مرکز اوپراتیفی ارسال شدند.
در این تعمیر پرسونل، اوضاع را ارزیابی کردند و تصمیم گرفتند که چی کار کنند.
حالا بیایید که به یک ساحۀ دیگر برویم. در یک مکان دیگر در خاورمیانه، یک تماس جهت اکمالات وسیع مهمات و پرزه جات انجام میشود. نیم ساعت بعد، پنج موتر از ساحۀ حمایوی لوا به طرف یک ساحۀ حمایوی کندک عزیمت میکنند.
در حالیکه واسطۀ نقلیه رهنما از این ساحه خارج میشود، چهار واسطۀ دیگر آنرا تعقیب میکنند. زمانیکه این قطار دارای پنج واسطه نقلیه وارد سایت ارتباطی میشود، شخص امنیتی با تعجب از آن استقبال میکند. شما میبینید که، فقط در اولین واسطۀ نقلیه پرسونل انسانی وجود دارد؛ اما چهار واسطۀ نقلیه دیگر بدون سرنشین هستند و ذریعۀ هوش مصنوعی کار میکنند.
این سناریوها سالهای زیادی با واقعیت فاصله ندارند. در حقیقت، تکنالوژی را که من تشریح کردم همین امروز وجود دارد، و ما یک قوای توظیفی بحری داریم – قوای توظیفی Task Force 59 در همینجا در بحرین – که از آن در ماورای منطقه استفاده میکنیم و آنرا ارتقاء میدهیم.
در حال حاضر ما ظرفیت فنی در مورد پخش سریع معلومات در حوزۀ بحری و ایجاد یک شبکه هوش مصنوعی و بدون سرنشین یکپارچه را برای دسترسی به بحرهای مصئون تر و محافظت قویتر از تجارت جهانی داریم.
در بحر، ما بر روی دارایی‌هایی که در حال حاضر داریم، ساخت و سازهایی را ایجاد میکنیم و شبکه‌ای از سنسورهای متصل به یکدیگر را میسازیم که اطلاعات را به شکل لحظه به لحظه انتقال میدهند. تمامی این اطلاعات که از طریق یکپارچه سازی اطلاعات و پلتفورمهای هوش مصنوعی بدست می آیند، برای ایجاد یک تصویر واضح تر از محیط اوپراتیفی، کمک خواهند کرد.
مهمتر از همه، شرکای بین‌المللی و منطقه‌ای ما – بخصوص بحرین – در این سفر با ما هستند. قوای توظیفی TF 59 (Task Force 59) در سال گذشته با بحرین همکاری کرد و ما یک مرکز را در اینجا با یک مرکز دیگر در عقبه، اردن ایجاد کردیم.
اخیراً، بحرین در یک مشق بحری در خلیج اشتراک کرد که در آن هفت کشتی دارای خدمه از عربستان سعودی، بحرین، بریتانیا و ایالات متحده با سیستم‌های بدون سرنشین همکاری کردند. این یکی از نمونه‌های متعددی است که نشان میدهد قوای ما در حال حاضر، آینده‌نگر هستند و اینکار را با یکدیگر انجام میدهند.
الی اخیر سال 2023، قوای توظیفی TF 59 یک ناو متشکل از بیشتر از 100 شناور سطحی و تحت سطحی بدون سرنشین را یکجای خواهد کرد تا بایکدیگر ارتباط برقرار کنند و معلومات حوزه بحری را برای تمامی نظامیان اشتراک کننده فراهم نمایند. حداقل 80% این شناوران بدون سرنشین، از قوای مشترک ما خواهند آمد. تعداد کشورهای مشترک همچنان در حال افزایش است و آنها قسمتی از قوای اوپراتیفی و اعضای TF 59 هستند.
در همین حال، قوای توظیفی Task Force 39، یعنی قوای توظیفی خلاقانه زمینی ما، مفهوم و تکنالوژی را بالای وسایط نقلیه زمینی بدون سرنشین آزمایش خواهند کرد که ما را قادر میسازد از وسایط نقلیه زمینی دارای سرنشین خودمان به شکل موثرتری استفاده کنیم.
علاوه بر قوای توظیفی Task Force 39 و قوای توظیفی Task Force 59، ما قوای توظیفی Task Force 99 مستقر در قطر را داریم که در فضای هوایی فعالیت میکنند. قوای توظیفی Task Force 99، کارهای برجسته قوای توظیفی Task Force 59 را ذریعۀ سیستمی از درون‌های هوایی با توانمندی حمل بار (موشک) و دیگر قابلیت‌ها تمرین خواهند کرد.
گروه طیارات بدون سرنشین قوای توظیفی Task Force 99 وضعیت دشواری را بالای دشمنان ما تحمیل خواهند کرد و تهدیدات بالای سیستم‌ها و شرکای ما را شناسایی کرده و شکست خواهد داد.
سنسورهای نصب شده بالای این سیستم‌های بدون سرنشین به شکل دوامدار معلومات را دریافت میکنند و همیشه در بحر، زمین و آسمان چشم و گوش ما میشوند.
این سیستم‌های بدون سرنشین به شکل ترکیب شده بالای یک شبکه به هم متصل کار میکنند و مجموعه‌ای از اطلاعات را به یک پروگرام هوش مصنوعی ارائه میکنند که همه آنها را ترتیب و تفسیر میکند و معلومات حیاتی را در همان لحظه به تحلیلگران میفرستد.
تحلیلگران این معلومات را با قوای مشترک که همه آنها تصویر تهدید مشابه و معلومات واحدی را دریافت میکنند، شریک میسازند.
اینجا جایی است که قوماندانی مرکزی ایالات متحده با نوآوری پیش میرود.
علاوه بر این پروگرامها، ما با شرکای خود اینجا در خاورمیانه در حال ساخت یک پروگرام آزمایشی برای شکست درون‌های دشمن هستیم. همراه با پیشرفت تکنالوژی درون‌ها، حالا درون‌های دشمن بعنوان بزرگترین تهدید تکنالوژیکی برای امنیت منطقه‌ای عمل میکنند.
مشارکت آزمایشی ما در خاورمیانه، بالای ظرفیت‌های جدید، تکنالوژی‌های جدید و تکنیک‌های جدید جهت شکست این سیستم‌ها تمرکز میکند.
تمامی این عناصر تحت چتر بهسازی نوآوری ایجاده شده است که ما در سراسر قوماندانی مرکزی ایالات متحده در حال ساخت آن هستیم. نوآوری ما را قادر میسازد تا شرکای بزرگی را که در سراسر خاورمیانه ایجاد کرده ایم، گسترش بدهیم. این کار به ما امکان میدهد ارزش اوپراتیفی سیستم‌های سرنشین‌دار خود را افزایش بدهیم.
نوآوری برای ما، فقط در مورد هوش مصنوعی، یادگیری ماشین آلات و انرژی هدایت شونده، خلاصه نمیشود. این نوآوری فقط در مورد استفاده از تکنالوژی جدید هم نیست.
بهسازی نوآوری ما درمورد کار با شرکاء این منطقه دربارۀ پروسه‌های جدید، روش‌های جدید تفکر دربارۀ امنیت، طرزالعمل‌های جدید، افکار جدید، مفاهیم جدید … و تکنالوژی جدید است.
ظرفیت برای بهسازی نوآوری بسیار زیاد است. نوآوری این امکان را به ما میدهد که قوای خود را در وضعیت بهتر قرار دهیم، محیط را بهتر احساس کنیم و عوامل تهدید را به شکل موثرتر مهار و شکست بدهیم.
تکنالوژی جدید در انحصار کشورهایی که در این اطاق حاضر میباشند نیست. دشمنان ما در خاورمیانه نیز از سیستم‌ها و تکنالوژی جدید علیه ما استفاده میکنند.
به همین دلیل ما به همه شرکای منطقوی ضرورت داریم که همراه با ما نوآوری کنند. ما با یکدیگر ذریعۀ نوآوری، میتوانیم کارهای بیشتری برای پیشبرد ثبات در منطقه انجام دهیم.
نظرات بسته شده است.