اقدامات غیر خشونت‌آمیز برای مبارزه با آیدیالوجی افراطی خشن، باید مکمل مساعی نظامی باشد
احمد فرید فیروزی، بنیاد آسیا
ایجادشده به دلیل تفسیر افراطی از متون دینی و آیدیالوجی‌های غیرعادلانه خشونت‌آمیز از زمان شروع جنگ در کشور در سال 1978 جان صدها هزار مرد، زن و کودک را در افغانستان گرفته است. بیشتر از میلیون‌ها نفر مجبور به ترک خانه‌هایشان شده و به کشورهای دیگر مهاجرت کردند. این فاجعه بشری بیانگر یک فرصت ازدست‌رفته برای انکشاف و رشد اقتصادی است که افغانستان را به یکی از فقیرترین کشورهای جهان تبدیل کرده است.
امروز گروپ‌های مخالف مسلح (AOGها) – که مهم‌ترین آن‌ها طالبان و داعش – هستند از تفسیر انحرافی از مذهب برای مشروعیت بخشی به ویرانی اجتماعی و حملات وحشیانه مداوم بالای دولت و مردم افغانستان استفاده می‌کنند. نمونه روشن این حملات تروریستی در سال 2018 در شهر غزنی بود که باعث مرگ و تخریب گردید.
از نظر تاریخی، رژیم‌های مختلف حاکم در کابل، برای فشار بر شورشیان و دهشت‌افگنی که ذریعه آیدیالوگ‌های خشن مذهبی هدایت می‌شد متوسل به زور شده‌اند. جنگ‌های فعلی در افغانستان مستثنا از این امر نیستند. اما برای ریشه‌کن کردن و از بین بردن جنبش‌های افراطی علاقه‌مند به نابودی نظم سیاسی و اجتماعی، قوای نظامی کافی نیست.
در حال حاضر ما در افغانستان، عملکرد رادیکالیزم بالا به پایین داریم که گروپ‌های افراطی، مردان جوان آسیب‌پذیر را از فامیل‌های فقیر جذب کرده و آن‌ها را برای برای مبارزه خشن با نظم سیاسی، نورم‌های اجتماعی و حضور قوای ناتو آماده می‌کنند. جنگ‌های مداوم هم به‌صورت داخلی و بیرون سرحدات و هم به‌صورت بین‌المللی فعال است.
اگر پالیسی‌های دولت افغانستان و متحدان خارجی آن طور موثر بالای مبارزه با دلایل اساسی داخلی جهت استخدام تروریستان تمرکز کند، عوامل خارجی در ایجاد معضل مهم برای ثبات کشور شکست خواهند خورد.
سوال این است که عوامل مهم داخلی که برای جذب و ترویج بسیاری از جوانان ذریعه تروریستان مورد سوءاستفاده واقع می‌شوند و جنگی چنین طولانی و خسته‌کننده را علیه قوای ائتلاف در افغانستان ایجاد کرده‌اند چیست؟ و دولت افغانستان و متحدان چندملیتی آن برای جلوگیری از جنایات خشن تندروان چه اقدامات غیر خشونت‌آمیزی را می‌توانند انجام دهند؟
خدمات عامه ضعیف
در درجه اول، حکومتداری عقب‌افتاده و قدیمی، نبود خدمات عمومی یا خدمات عمومی ضعیف، فقر و بیکاری، به اعتماد مردم به دولت مرکزی افغانستان صدمه زده است. در بعضی موارد این عدم اعتماد، به گروپ‌های مخالف مسلح کمک کرده تا در مقابل دولت تحریک شده و ساحات دورافتاده کشور را تحت کنترول خود بگیرند.
نظرات بسته شده است.