بدون سرنشین و خطرناک
مانور «ستاره درخشان» بر طیاره‌های بی‌سرنشین حامل سلاح‌های کیمیاوی متمرکز بود
کارکنان یونیپاث | عکاس: تورَن لوک جین/ اردوی ایالات متحده
طیاره بدون سرنشین با صدای ناخوشایندی که بیانگر وقوع فاجعه‌ای احتمالی است، در حال پرواز بود.
قوای مصری با استفاده از تفنگ‌های خود طیاره بدون سرنشین را مجبور به نشست اضطراری در صحرا نمودند. البته طیاره بی‌سرنشین توانست ماده نامعلومی را به طرف گروپ پیاده‌نظام و پنج لاری آنها بپاشد.
مفتشین با احتیاط به لاشه سفید طیاره بی‌سرنشین نزدیک شدند. در‌حالی‌که لاری اردوی مصر محل سقوط را با بیرق‌های هشدار زرد مشخص می‌کرد، یک گروپ شناسایی چندملیتی مصروف پوشیدن لباس‌های محافظ شدند.
گام نخست اعزام یک موتر کنترول‌شونده از دور و مجهز به بازوی رباتیک و کمره برای اسکن کردن بقایای طیاره بی‌سرنشین و یافتن مواد انفجاری و کمره‌های احتمالی بود. بعضی طیاره‌های بی‌سرنشین -معروف به «کامیکازه»- دارای تله انفجاری هستند و در صورت نزدیک شدن انسان انفجار می‌کنند.
گروپ شناسایی، با اطمینان از بی‌خطر بودن بقایای طیاره بی‌سرنشین ، به محدوده سقوط نزدیک شد. آنها در پی یافتن اثر سلاح‌های کیمیاوی، بیالوژیک، رادیولوژیکی یا هسته‌ای (CBRN) بودند. یکی از عساکر، به کمک ابزار دستی اکسری، شروع به بررسی دقیق لاشه طیاره بی‌سرنشین کرد. برای بررسی نشانه‌های تابش شعاع، از شعاع‌سنج استفاده شد.
تولَی پیاده‌نظام مصر که مورد حمله طیاره بی‌سرنشین قرار گرفته بودند، از نشانه‌های جسمی بشمول عطسه، حساسیت، برجستگی جلدی و بی‌نظمی ضربان قلب، که همگی نشانه‌های قرار گرفتن در معرض عامل کیمیاوی هستند، شکایت داشتند.
گروپ آلودگی‌زدایی وارد عمل شد. ده‌ها قوای خارجی با ایجاد منطقه تجمع اقدام به زدودن مواد کیمیاوی خطرناک از بدن قربانیان و تجهیزات آنان کردند. اشتراک‌کنندگانی از مصر، عربستان سعودی، اردن، ایالات‌متحده و هند گروپ‌‌هایی برای مدیریت مراحل مختلف پروسه آلودگی‌زدایی تشکیل دادند. همه آنها از لباس و کلاه محافظ استفاده می‌کردند.
قوای صف اول به پاک‌سازی تجهیزات و عساکر آلوده پرداختند. بعداً، این عساکر و تجهیزات به طرف استیشن دوم که مخصوص پاک‌سازی عمیق با عواملی مانند کلورین بود، هدایت شدند. کلورین از قابلیت خنثی کردن تاثیر عوامل کیمیاوی برخوردار است. بعد از شستشوی کامل، لاری‌ها و عساکر دوباره آبکشی شدند و در پایان بررسی لازم برای حصول اطمینان از زدوده شدن کامل عوامل نامطلوب صورت گرفت.
مانور سلاح‌های کیمیاوی، بیالوژیک، رادیولوژیکی و هسته‌ای بخش مهمی از «ستاره درخشان 23» بود که تحت نظارت فرقه مقابله با سلاح‌های کشتار جمعی قومندانی مرکزی ایالات‌متحده اجرا شد. قوایی که قرار بود برای مقابله با حمله طیاره بی‌سرنشین شبیه‌سازی‌شده در میدان مستقر شوند، دوره تعلیمی دو-روزه مقابله با عوامل کیمیاوی و هسته‌ای را سپری نموده بودند.
پروسه آماده‌سازی شامل ورود به «محفظه اطمینان ماسک» نیز می‌شد. در این مرحله، عساکر اطمینان حاصل می‌کردند که ماسک‌ها و لباس‌هایشان پاره‌گی ندارد و در صورت وقوع حمله واقعی می‌توانند با این وسایل در معرض عوامل زیان‌بار احتمالی قرار بگیرند.
در عصری که تعداد تهدیدات جنگی در قالب سیستم‌های هوایی بدون سرنشین روز‌به‌روز افزایش می‌یابد، تعلیم مقابله با طیاره بی‌سرنشین و سلاح‌های کیمیاوی، بیالوژیک، رادیولوژیکی و هسته‌ای باید به یکی از بخشهای مهم «ستاره درخشان» و دیگر مانورهای چندملیتی تبدیل شود.
نظرات بسته شده است.