حفظ صلح و عملیات ثبات فرصت ها و موانع را به همراه دارد
دگروال اردو ایالات متحده (متقاعد) ویلیام فلاوین انستیتوت حفظ صلح و عملیات ثبات
جوامع در حال کوشش برای ایجاد یک مسیر بین جنگ و صلح از طریق مذاکره به ندرت میتوانند بر نقشه های آماده شده تکیه کنند.
این یک تلاش پیچیده است، با توجه به این واقعیت که درگیری ها از یک جرقه به وجود نمی آیند بلکه از دمیدن در خاکستر های نیمه سوخته به وجود می آید که به شعله های آتش مخرب تبدیل میشوند. مثلاً، در سوریه، آنچه به عنوان تظاهرات خواستار اصلاحات سیاسی در جریان بهار عربی در سال 2011 آغاز شد به یک جنگ داخلی تمام عیار تبدیل شد که در حال حاضر شامل سو استفاده های تروریستی، خشونت های فرقه یی و بحران پناهنده گان منطقوی میباشد. بی ثباتی سوریه پس از آن به سرحد عراق گسترش یافت، و باعث آشفتگی و خشونت بیشتر گشت.
چنین تراژدی ها نشان دهنده ضرورت به مساعی همه جانبه برای رسیده گی به درگیری ها و حفظ صلح است. با 31 سال خدمت در اردو، من نقش اردو در حفظ صلح و عملیات ثبات را ستایش میکنم. با این حال، اردو ممکن است به تنهایی نتواند به صلح دست یابد، و مساعی جدا گانه توسط سازمان های غیر دولتی (NGO ها)، سازمان های دولتی و سازمان های بین المللی نیز نمیتواند. سهام داران باید در راستای هماهنگ کردن کمک عمل کنند، مشکلات را حل کنند و امنیت را تقویت نمایند.
کشورهای بی ثبات در آینده نیز باعث ایجاد تعارض و کشمکش میشوند. من دیده ام که چگونه فقدان حکومت در سومالیا به جنایتکاران اجازه داد یک پایگاه برای عملیات سرقت دریایی در بحر، و ویرانی و غارت تجارت جهانی ایجاد کنند. در افغانستان، افراط گرایی فراگیر طالبان تاثیر عمیق در سطوح محلی، منطقوی و جهانی از طریق ترویج عدم تحمل، خشونت و تروریزم داشتند.
به عنوان یک جزء اساسی از توقف و کاهش تعارض، اردوهای سراسر جهان باید در حفظ صلح و عملیات ثبات ماهر شوند. به طور سنتی، اردوها بر شناسایی و شکست خطرات فیزیکی متمرکز بوده اند. البته، سربازان باید همچنان به انجام آن نقش ادامه دهند، اما زور به تنهایی نمیتواند باعث ایجاد صلح شود. به ابعاد گسترده تر هر جنگ – از جمله مشکلات اقتصادی، سیاسی، مذهبی و اجتماعی – نیز باید رسیده گی شود. راه حل ها نیازمند نگرش فراتر از خصومت های فعلی برای شناسایی فرصت های برای رسیده گی به ریشه های اختلاف هستند.
برخی از کشورها نقش جهانی فعال در این زمینه بر عهده گرفته اند. برای این نیروها، دیپلوماسی خلاق، درست به اندازه آموزش تکتیکی مهم است. مثلاً، پاکستان، دومین عامل کمک به نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد است، که با توجه به آمار سال 2015، سالانه حدود 8,480 نظامی، پولیس و متخصصین غیر نظامی را فراهم میکند. اردن در حدود 1,680 نفر پرسونل را به ماموریت های حفظ صلح سازمان ملل متحد در سراسر جهان اعزام میکند.
موانع صلح
درگیری های دارای دلایل متعدد به راحتی خاتمه نمییابند. مسائل مانند کاهش منابع طبیعی، نفوس جوانان بسیار، فقر، فساد و شبکه های جنایتکار و تروریستی نقش عمده در درگیری های اخیر بازی کرده اند و ثابت کرده اند حل فصل این موارد دشوار است. این چالش ها جدید نیستند – جرم و جنایت، فساد و تروریزم برای قرن ها در جهان مشکل آفرین بوده اند – اما این تهدیدات فراتر از ملل رفتند، و دشمنان تکنالوژی پیچیده را به نفع خود به کار میبرند.
مانع دیگر برای صلح این است که اردوها در بعضی از نقاط این تصور را به وجود می آورند که آنها برای خدمت به رهبران و موسسات برتر آنجا هستند، نه کل جمعیت. این باعث بی اعتمادی و نارضایتی میشود، که به افراط گرایان و تروریستان فرصت سوء استفاده از این وضعیت برای استخدام اعضای جدید و تضعیف ثبات را میدهد. یکی از راه های رفع این مشکل از طریق افزایش تخصص نیروها است، اما این تنها پاسخ نیست.
در موارد دیگر، اردو ممکن است در مدیریت یک جنگ یا نگهداشتن خاک از زور کار گیرد. به عنوان یک استراتیژی طویل مدت ایجاد ثبات، این فقط میتواند یک راه حل موقتی باشد. این نیازمند تخصص و اقدامات دولت، سازمان های غیر دولتی، تجارت و دیگر سازمان ها برای رسیده گی به مشکلات اجتماعی است که بسیار فراتر صرف از یک عمل خشونت آمیز اند.
اما حتی همکاری بین سازمان های نظامی و غیر نظامی چالش های به همراه دارد. اتحاد شرکاء متفاوت – سربازان، دیپلوماتان، رهبران مذهبی، سازمان های کمک کننده – برای پیگیری اهداف مشترک همواره آسان نبوده است.
فرصت ها
با وجود آنچه که ممکن است چالش های طاقت فرسای صلح به نظر برسد، فرصت زیاد برای بهره برداری وجود دارند.
در حال که دشمنان از تکنالوژی برای جمع آوری پول، پخش تبلیغات و جذب نیرو و هماهنگ کردن حملات استفاده میکنند، ما میتوانیم از همان تکنالوژی برای ترویج صلح و حمایت از ثبات در سراسر جهان استفاده کنیم. حتی در مناطق دور افتاده، مردم به سرعت در حال عادت کردن به استفاده از انترنت و تکنالوژی های معلوماتی دیگر هستند.
این یک فرصت است که در هنگام وقوع آفات طبیعی مانند زلزله سال 2010 در هائیتی به کار رفت. در میان ویرانی، امدادگران از ویب سایت های رسانه های اجتماعی و برنامه های کاربردی برای توزیع کمک در سراسر کشور استفاده کردند. این تکنالوژی به مددکاران نیز اجازه داد که اکمالات، معلومات صحی و نگرانی های امنیتی را به اشتراک گذاشته و مبادله کنند. قوای واکنش به حوادث و امدادگران قادر به دریافت معلومات سریع تر و مؤثر تر برای کمک به قربانیان زلزله بودند.
بعضی اوقات این تکنالوژی جامعه را به شیوه های بسیار زیرک بهبود میبخشد. در شرق افریقا، تلیفون های همراه به ماهیگیران ارائه شد تا به آنها کمک کند بازارهای متغیر را هدایت کرده و منفعت را افزایش دهند. قبل از اینکه آنها به این تلیفون ها مجهز شوند، همه ماهیگیران به یک بازار میرفتند، که باعث وفور بیش از حد عرضه ماهی میشد. تکنالوژی تلیفون همراه مکان یابی را برای ماهیگیران بهبود بخشید طوری که آنها توانستند با فروش ماهی های خود در بازارهای که قبلا محروم بودند نفع بیشتر داشته باشند.
این مثال ساده نکته دیگر را نشان میدهد: همکاری – حتی در میان نهادهای اجتماعی غیر رسمی – به تقویت جوامع کمک میکند. همین مفهوم در مورد مسائل حقوق زنان صدق میکند. جوامعی که پوتانسیل اجتماعی و اقتصادی نیم از جمعیت خود را نادیده میگیرند جوامع هستند که از فرصت های ساختن یک آینده بهتر چشم پوشی میکنند. زنان که توسط جوامع خود حمایت میشوند به تقویت جوامع خود میپردازند.
