کارکنان یونیپاث
چند هفته بعد از آنکه اولین پیلوت زن افغانستان بحثی ملی در مورد حقوق زنان به راه انداخت، در جنوری 2017 افغانستان پلانهایی را برای تشویق بیشتر زنان برای محلق شدن به اردو ارائه کرد. محمد رادمنش، معین سخنگوی وزارت دفاع گفت این وزارتخانه با ارائه مشوقهایی از جمله میزان معاش خاص برای زنان مجرد، قصد دارد تعداد زنان در اردو را تا 10 فیصد افزایش دهد.
او گفت: “ما در حال حاضر 1,575 زن افغان در اردو خود داریم”. “این میزان تنها 3 تا 4 فیصد بوده که ناچیز است”. علاوه بر این، 400 کارمند زن افغان در سازمانهای وزارت دفاع تعلیم میبینند.
با وجود بهبود مشارکت اجتماعی زنان از زمان سقوط رژیم طالبان در 15 سال پیش، مردان تقریباً تمام اردوی ملی افغانستان را تشکیل میدهند. در دسمبر 2016، نیلوفر رحمانی، پیلوت 25 ساله با اعلام تصمیم خود برای درخواست پناهندگی از ایالات متحده به دلیل ترس از امنیت خود در افغانستان به بحثی سراسری در این زمینه در کشور دامن زد. او منحیث اولین پیلوت زن کشور از زمان دوران طالبان به نماد امید برای میلیونها زن افغان تبدیل شده بود. اما همراه با شهرت، تهدید به مرگ نیز از طرف شورشیان مطرح شد.
آکادمی تعلیم نظامی کابل طرز متداوم صنوفی پر از زنان مشتاق برای خدمت در اردوی ملی افغانستان را تربیت میکند که از اینکه به امنیت کشورشان کمک میکنند با افتخار سخن میگویند.
متعلم سکینه جعفری گفت: “من تصمیم گرفتم که به اردو بپیوندم تا جان مردم خود را نجات دهم و از خودم دفاع کنم”، و اضافه که معتقد است این کار وی سرمشقی برای زنان دیگر است.
زنان و مردان در پایگاههای اطراف پایتخت به طور جداگانه تعلیم میبینند، اما افسران میگویند تعلیم آنها مشابه بوده و تعلیم جسمانی، سلاح گرم، تکتیک و کمکهای اولیه را شامل میشود. اگرچه بسیاری از زنان نقشهای غیرمحاربوی از قبیل مدیریت، منابع بشری، تدارکات، عملیات مخابره یا استخبارات را برعهده میگیرند، دگرمن کبرا تنها گفت بعضی دیگر نیز در مأموریتهایی مانند حملات شبانه به قوای خاص افغانستان کمک میکنند چرا که بیشتر ضرور است زنان تلاشی خانه‌ها را که از لحاظ فرهنگی حساسیت دارد انجام دهند.
ایالات متحده که قوای خود را در افغانستان منحیث بخشی از مأموریت به رهبری ناتو جهت مشاوره و تعلیم قوای افغان حفظ کرده است، در سال 2016 بیش از 93 میلیون دالر برای افزایش تعداد زنان در اردو به 5,000 نفر اختصاص داده است.
اشتغال زنان در بست های دولتی در افغانستان بحث برانگیز است. در سال گذشته نزدیک به 60 فیصد از افغانهایی که ذریعه بنیاد آسیا مورد نظرسنجی قرار گرفتند، با حضور زنان در اردو یا پولیس موافق نبودند. به گفته سرمفتش بازسازی افغانستان (SIGAR) دولت ایالات متحده، زنان حتی بعد از پیوستن نیز ممکن است در مشاغل و ارتقا با موانعی مواجه شوند.
طبق اعلام سرمفتش بازسازی افغانستان استادان ناتو دریافتند که دلایل رایج زنان برای خروج از قوای امنیتی “مخالفت اقارب مرد، وجود مشکلات با همکاران مرد، معاش کم، تعهدات فامیلی، عدم ارتقا یا فرصتهای تخصیص وظیفه معقول، عدم تعلیم و امنیت” است.
بفشه سروری، یکی از معلمان آکادمی کابل نیز همین نکات را تکرار کرد.
او گفت: “من معضلات زیادی را تجربه کردهام”. “ما در یک جامعه محافظه‌کار زندگی میکنیم و اکثر مردم نسبت به زنانی که بیرون از خانه کار میکنند بدبین هستند. اما ما نباید تسلیم شویم ما باید بر معضلات غلبه کنیم و وظایفمان را انجام دهیم”. منابع: پنینسولا، رویترز
By Unipath